|
Opis / występowanie:
Hałdy są pozostałością po wydobyciu tu w
dawnych czasach rud miedzi (początki wydobycia przypadają na połowę XVIII
wieku). Ciechanowickie kopalnie stanowiły pole wschodnie złoża Miedzianka. Złoże znajduje się w obrębie amfibolitów i
łupków łyszczykowych. Mineralizacja rudna związana jest tu z roztworami
hydrotermalnymi, które swe pochodzenie zawdzięczają intruzji granitowej
Karkonoszy.
Kalcyt, kwarc, fluoryt - to główne minerały płonne żył, tworzą z
reguły masywne skupienia barwy białej do szarej (kalcyt i kwarc) a fluoryt
przyjmuje barwy zielone i fioletowe. Niekiedy spotykane są bloczki
fragmenty żył, gdzie kwarc mleczny występuje także w postaci szczotek
krystalicznych w pustkach wypełnionych kalcytem.
Główne spotykane tutaj minerały rudne to chalkopiryt (masywne,
mosiężnożółte skupienia do kilku centymetrów), bornit (niebieskawe,
impregnacje w łupkach), piryt (sześcienne kryształy rozsiane w
amfibolicie, wielkość 2-10 mm), rzadziej arsenopiryt,
tetraedryt i chalkozyn.
Także opisano z tego miejsca sporo minerałów
wietrzeniowych, gdzie najpopularniejszym jest erytryn tworzący różowe
naskorupienia oraz skupienia ziemiste na powierzchniach skał. W jego
towarzystwie spotykane są też drobne skupienia köttigittu, kaňkitu,
skorodytu i chryzokoli. W postaci białych nalotów i naskorupień
występuje hydrocynkit a żółto-szare lub zielono żółte naloty tworzy
mottramit. Inne wietrzeniowe minerały opisane z tego miejsca to:
gips, devillin, wulfenit, chlorargyryt.
__________________________________________________________________________________________________
|
|
Ogólny widok hałdy kop. Neu Adler; październik
2014.
Żyła chalkopirytu; 6 cm.
Amfibolit z żyłką chalkopirytu i kryształami
pirytu; ok. 3 cm.
Łupek impregnowany siarczkami, m.in. bornitem; 3
cm.
Fragment żyły kalcytowo-fluorytowej; 8 cm.
Geoda z kryształami kwarcu mlecznego; 12 cm.
 |