|
Lokalizacja:
Michałkowa leży na S od Jeziora Bystrzyckiego.
Opisywane stanowisko znajduje się w dol. potoku Młynówka, na jego
południowo-zachodnim zboczu.
Najlepiej iść drogą asfaltowa od strony jeziora, na rozwidleniu przy
kapliczce udać się w prawo (od zalewu to będzie około 3km), po lewej stronie drogi
powinna być polana z drewniana wiatą, za nią potok i stok porośnięty lasem,
to właśnie na tym stoku pod grzbietem jest jasna hałda z
pegmatytu i gnejsu (przypomina nieco gołoborze).
__________________________________________________________________________________________________
|
|
Opis / występowanie:
Hałda jest pozostałością po niewielkiej
kopalni pegmatytu (skalenia), której wyrobiska, położone powyżej hałdy, to
kilkunastometrowa sztolnia oraz niewielki łomik. Pegmatyt występuje tutaj w
postaci nieregularnych żył tkwiących w migmatycznych gnejsach sowiogórskich
- większe fragmenty pegmatytów zachowały się w końcowych partiach sztolni.
Ze względu na znaczną zawartość skaleni, wydobywany tu pegmatyt,
wykorzystywano jako surowiec ceramiczny, podobnie jak w wielu miejscach Gór
Sowich czy Karkonoszy.
Turmalin - czarne słupki wrośnięte w skaleń bądź kwarc, niekiedy
większe nagromadzenia kryształów; z reguły ściany kryształów są matowe i zeerodowane,
ale trafiają się także okazy z gładkimi ścianami a wielkość słupków
waha się od kilku do
kilkunastu centymetrów (te wyjątkowo trudne do zalezienia).
Kwarc, skaleń, muskowit, biotyt - jako minerały budujące pegmatyt;
biotyt niekiedy w postaci dużych blach. Kwarc ze skalniem czasami tworzy
charakterystyczne przerosty przypominające pismo hebrajskie - tzw. "granit
pismowy"
SARKOPSYD - ten z kolei rzadki
fosforan, mimo że od lat raczej jest nie do znalezienie, został po raz
pierwszy opisany właśnie z tego stanowiska (TL type locality -
lokalizacja typowa) przez Martina Websky'ego w 1968 r. a jego holotyp
znajduje się aktualnie w zbiorach Muzeum Mineralogicznego UWr. we Wrocławiu.
Z innych rzadkich minerałów i w raczej
rozmiarach pomijalnych dla zbieraczy (w tym wielkości mikroskopowej) opisano
tutaj m.in.: wiwianit, andaluzyt, kordieryt, kolumbit, graftonit i
kilkanaście innych (lista dostępna na stronie mindat).
OPIS SZTOLNI /
PLAN SZTOLNI
Sztolnia ma ok. 12 m długości (dostępne) i dość nieregularny kształt. W
końcowej części w stropie jest niewielki otwór prowadzący do niewielkiej
komory powyżej. Otwór pierwotnie był większy, ale jego światło zostało
zmniejszone przez dwa duże bloki gnejsu, które spadły z góry. Górna komora
to tak na prawdę dno szybu, bowiem część tej komory zajmuje ok 2m. średnicy
kolumna (przechodzące ku górze w korek) zbudowana z ziemi, rumoszu skalnego,
liści i gałęzi. Szyb, tak na oko szacując, może mieć z 5-6m i na pewno nie
jest pionowy. Kilkanaście metrów powyżej otworu sztolni (i lekko na ukos)
jest niewielki łomik w gnejsach, a w jego dnie widać niewielkie zagłębienie
wypełnione liśćmi, zapewne wylot szybu. Korek wypełnia częściowo górna
komorę i dopiero na wysokości ok. 2,6m całkowicie korkuje szyb.
W samej sztolni obserwować można ładne ciała pegmatytów zbudowane z kwarcu
skaleni i łyszczyków (biotyt, muskowit) a na samym końcu tkwią nawet
kilkucentymetrowe kryształy czarnego turmalinu - szerlu. |
